Składniki mineralne są niezbędne do życia i prawidłowego funkcjonowania organizmów zwierząt. Takim składnikiem jest między innymi fosfor, który bierze udział w tworzeniu tkanki kostnej czy utrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie i wielu innych procesach fizjologicznych. Jego niedobór wiąże się z utratą apetytu u zwierząt, ryzykiem wystąpienia anemii czy osłabienia mięśni, a także powoduje zanik rui, obniża wskaźniki inseminacji i powoduje zaburzenia laktacji.
Jak zadbać o odpowiedni poziom fosforu u zwierząt i w jaki sposób enzymy paszowe wpływają na jego wchłanianie?
Źródła fosforu
Poziom fosforu u tuczników (masa 50 do 120 kg) powinien znajdować się w przedziale od 0,19 do 0,15 procent.
Podstawą żywienia świń są pasze roślinne, w których znajduje się fosfor w granicach od 3 do 12 gramów na kilogram suchej masy danej paszy. Wśród najlepszych źródeł fosforu wymienia się fosforany jednowapniowy i dwuwapniowy, mączkę rybną, otręby pszenne oraz poekstrakcyjną śrutę rzepakową. Fosfor zawarty w paszach występuje w dwóch formach: fitynowej, która jest nieprzyswajalna, i niefitynowej, którą świnie mogą przyswoić. Aby fosfor wchłaniał się lepiej, do pasz i mieszanek dodaje się różne dodatki paszowe, które ułatwiają trawienie i wchłanianie składników pokarmowych. Takimi dodatkami są między innymi enzymy paszowe.
Enzymy paszowe kluczem do lepszego wchłaniania się fosforu
Fosfor zawarty w materiale paszowym występuje w formie fityny, której nie mogą wchłonąć świnie. Jednak zastosowanie enzymu fitaza pozwala na uwolnienie fosforu z materiału roślinnego, tym samym umożliwiając trzodzie chlewnej jego poprawne wchłanianie.
Produkcja pasz w gospodarstwie, która bazuje na wykorzystywaniu enzymów paszowych, a przede wszystkim fitazy okazuje się bardzo wydajnym sposobem na dostarczanie odpowiedniej ilości ważnego mikroskładnika, jakim jest fosfor.
Podsumowanie
Enzymy paszowe umożliwiają lepsze wchłanianie fosforu z paszy przez trzodę chlewną. Co za tym idzie? Zdrowe świnie, wysokiej jakości mięso, mniejsza szansa na zachorowanie na groźne choroby i zwiększenie efektywności produkcji.